Opowieści Femdom

Rozdział 11 Oakridge 1865 Pamiętnik Anneliese von Hagen  Wieczorem, po samotnej kolacji, odprawiłam Laurę, choć widziałam w jej oczach cień zdziwienia – rzadko kiedy chciałam być naprawdę sama. Tym razem jednak potrzebowałam ciszy. Potrzebowałam przestrzeni, w której nikt nie widziałby, jak z mojej maski spadają kolejne warstwy. Gabinet powitał mnie znajomym chłodem, zapachem papieru i grafitu. Był to mój azyl – jedyne miejsce, gdzie mogłam pozwolić sobie na szczerość, choćby w kontakcie z pustą kartką. Zamknęłam drzwi i przez chwilę oparłam się o nie plecami, jakby chciałam zatrzymać na zewnątrz cały świat – ludzi, obowiązki, Oakridge. Podeszłam do biurka i  rozłożyłam szkicownik oraz ołówki, poukładane w idealnym porządku. Ten rytuał działał na mnie kojąco – jak przygotowanie do ceremonii, w której byłam i kapłanką, i ofiarą. Nie planowałam tego. A może oszukiwałam samą siebie? Myśl o kapitanie Martinie Scotcie nie odstępowała mnie przez cały dzień. Jego głos wciąż brzmiał w...

Rozdział 10 Oakridge 1865 Pamiętnik Anneliese von Hagen  Następnego dnia postanowiłam zaskoczyć kapitana Scotta. Wstałam wcześnie, zbyt podekscytowana, by spać dłużej. Ubrałam elegancki strój do jazdy konnej – beżowe bryczesy, białą koszulę z wysokim kołnierzykiem i dopasowany, ciemny żakiet z delikatnym haftem. Na dłoniach długie, miękkie rękawiczki z czarnej skóry, włosy spięte w luźny warkocz, którego końce opadały na ramię. Kapelusz z szerokim rondem rzucał na moją twarz cień, dodając mi powagi. Czekałam na niego przed stajnią. Obok stało dwóch strażników – jego nieodłączna eskorta – a konie były już gotowe. W dłoni obracałam krótki bat jeździecki, co jakiś czas lekko smagając nim o dłoń, dla zabicia czasu, a może i dla efektu. Gdy Scott pojawił się w oddali, dostrzegłam zmianę w jego postawie. Najpierw zaskoczenie, potem – jakby niechciane – uznanie. Zwolnił, prowadząc konia powoli w moją stronę, a spojrzenie niebezpiecznie długo zatrzymało się na mnie. – To panienka? – spy...